2020 het jaar van Corona

Dit jaar hadden wij ons toch echt anders voorgesteld. Het begon al slecht met het besluit om de 1ste wedstrijd na de korte winterpauze te annuleren. Vanwege de stormen die telkens de kop opstaken in het weekend, besloten we om last minute de wedstrijd in Norg af te lasten, het zou te gevaarlijk zijn om mensen uit het hele land te laten komen.

Exloo, dogwalk schutrups

1 februari

Gelukkig was er nog een klein lokaal wedstrijdje die meetelde voor de noordelijke canicross competitie. De wedstrijd vond plaats in Exloo, tegelijk met de schutrups dogwalk. Er was alleen canicross mogelijk. Ik mocht samen met Koga als 1ste starten, na mij volgde Bert met Tacx. Het parkoers was een mooi vlak en snel parkoers, gewoon lintjes volgen of pijlen, toen ik na 3km eens op mijn horloge keek, dacht ik nog, goh ik loop wel lekker, lekker tempo en zonder problemen. Vlak voor het bos haalde Bert mij in, het enige steile en uitdagende stuk van het parkoers. Na het bos kwam een open vlakte, een politiehondensportveld, zo bleek later. Vrijwel direct kwam er van links een herder aangerend, die wat ik dacht, op Koga wilde springen. Uit een reflex trok ik Koga naar me toe en schopte ik met niet 1 maar met 2 benen tegelijk om de herder van Koga te verjagen. Achteraf bleek de hond gewoon vooruit gestuurd te zijn om naar het schot te lopen. Ik viel op de grond en verzwikte door mijn iets wat knullige schrikreactie beide enkels. Na een minuut op de grond gillen van de pijn kon ik weer helder nadenken, de rest zal zo wel komen, die kunnen hulp halen, het was nog ongeveer 1km naar de finish. Maar er kwam niemand. Uiteindelijk maar opgestaan en alsnog naar de finish gerend, daar bleek ik als 2de over de finish te komen, na Bert, die zich al afvroeg waar ik bleef en of het goed was gegaan met de herdershond, nou niet dus. Uiteindelijk bleek dat bijna iedereen de route verkeerd gelopen had en dus bijna niemand de herdershond gezien had. Ook de organisatie wist niks van een hondentrainingsveld, dat was ze nooit opgevallen…. De prijsuitreiking bleek een aanfluiting, omdat bijna iedereen verkeerd gelopen was, waren er dus geen juiste tijden bekend en iedereen was in de war.

IJmuiden, Night Beach canicross

22 februari

Na het debakel in Exloo konden we 2 weken later meedoen aan de night beach canicross in IJmuiden. Vaste prik bij de canicross Nederland. De enige nachtloop in Nederland en meestal met een volle laag zand recht in je bakkes. Mijn enkel was nog niet volledig genezen, toch schreef ik me in voor zowel de lange als de korte cross en zo vertrokken Bert en ik met Tacx en Flux in de middag naar Ijmuiden. Na het meehelpen met het uitzetten van het parkoers waren we al vrij snel aan de beurt. De korte cross was eerst, ik voelde al gelijk dat het niet lekker liep en heb Flux gevraagd rustiger te lopen, maar hij was zo enthousiast dat hij dat erg moeilijk vond en dus als een malle bleef trekken, zowel de duinen op als af ging hij als een gek. Arme neus moest een dood paard meesleuren, want mijn enkels deden zo’n pijn dat ik bijna niet kon rennen. Bert en Tacx haalde ons dan ook al vrij snel in en had al door dat het echt niet goed ging bij mij. Uiteindelijk de helse tocht volbracht en gelijk besloten dat ik de lange cross niet ging lopen, jammer voor Neus maar ik wilde het hem niet nogmaals aandoen om mij voort te slepen. Flux en ik haalde een 5de plaats, Bert en Tacx werden 1ste. Bert en Tacx zijn wel gestart op de lange en haalde een mooie 2de plaats.

Veenhuizen, boscross

7 maart

Weer 2 weken later stond de bosloop in Veenhuizen op de planning. Mijn enkel voelde wat beter en dus durfde ik het wel aan. Veenhuizen is een boscross met alleen maar lange paden en geen technische moeilijkheid, gewoon een leuke racebaan van 5km. Je vertrekt met 2 personen tegelijk, dus Bert en ik mochten als 1ste starten tegelijk. Meteen na de start is er een bocht en ga je nog een stukje over de bestrating, die was erg glad en dus was het een beetje spannend hoe mijn enkel het zou houden en of ik niet ging uitgelijden. Gelukkig allebei heel in het bos aangekomen en ook weer netjes als 1ste 2 terug bij de finish. Geen noemenswaardige wedstrijd, gewoon een leuk wedstrijdje zonder problemen tussendoor.

En toen kwam corona

Alle wedstrijden werden per direct geannuleerd, zowel in binnen als buitenland. Geen Irondog, geen strongdog, geen canicross nederland, geen noorderlijke competitie, helemaal niks meer. We wachten op nieuwe wedstrijden, wat mag er doorgaan in November/December….

Herkules Canicross

Gelukkig hebben we deel kunnen nemen aan de Herkules Canicross in Kassel, Duitsland. Uiteraard ging dit niet zonder veel problemen. Vanwege de Corona moesten we eerst alledrie een coronatest ondergaan. Je mag namelijk alleen Duitsland in met een negatieve coronatest niet ouder dan 48uur. Gelukkig bleken onze testen allemaal negatief, maar goed ook, want we waren inmiddels al onderweg naar Kassel. Op vrijdag rond 15.00uur kwamen we aan op de stake out, een mooi rond grasveld met al aardig wat caravans, we vonden een mooi plekje en zette gauw de voortent aan de caravan. Net op tijd, want inmiddels begon het te regenen, en het stopte niet meer met regenen… Bert en ik liepen in de stromende regen met Tacx en Koga de route voor, zodat we een indruk kregen van de trail en de moeilijkheid daarvan. Het was nat, blubberig en vooral heel afwisselend, het ging valsplat omhoog en stijl naar beneden. We kwamen volledig doorweekt en blubber tot aan onze knieën terug bij de caravan. Niemand had meer zin om eten te maken, dus besloten we de plaatselijke kebab boer te verblijden met onze komst, helaas was hij net gesloten. Kebab boer 2 was wel open, daar was het mega druk, dus dat duurde lang, heel lang. Na een uur snel terug naar de caravan om erachter te komen dat het eten eigenlijk gewoon niet lekker was. Dikke pech, dan maar op tijd naar bed. Zaterdagochtend konden Sander en ik de route even snel voor fietsen, omdat het nog steeds regende en ook ‘s nachts de hele nacht geregend had, was het nog gladder en was de helling bijna niet normaal te nemen, het water kwam in een heuse stroom langs ons naar beneden. Je gleed gewoon horizontaal naar beneden. Sander en Koga mochten als 1ste starten vandaag en gelukkig bleek bij de start aangekomen dat de helling eruitgehaald was. Daarmee was het parkoers ook ingekort met ongeveer een kilometer. Het was inmiddels gelukkig gestopt met regenen. Vanwege de corona was er gekozen om iedereen met 2 minuten tussen pose te laten vertrekken, dat zorgde voor een super ontspannen, heerlijk rustige start en finishzone. Weinig mensen bij de start en bovenal, geen hysterisch blaffende meute honden. Heerlijk. Koga had er zin in en kon bij de start haast niet wachten tot ie mocht, ze vertrokken goed en ze racede de helling af. Intussen rende Bert terug naar de caravan om Tacx te halen, want ik moest al over minder dan een kwartier. Mijn fiets lag al klaar bij de start en ik heb bij de finish op Sander en Koga gewacht. Ze waren net binnen toen Tacx en ik van start mochten, baby was op dreef en trok mij als een malle door de blubber, die overal om ons heen vloog, onderweg moest ik 3x mijn bril schoonvegen omdat ik gewoon niks meer kon zien. Het was een heerlijk blubberige, modderige tocht en volledig zwart kwamen we dan ook heel over de finish. ‘s middags mocht T-Rex zijn debuut maken op de lange cross samen met Bert. Zijn eerste echte wedstrijd. Hij was al helemaal gek bij de caravan toen hij zijn tuig aankreeg, vol vertouwen stapte hij de startzone binnen. Aftellen en weg was ie, zonder omkijken als een malle de heuvel af met Bert achter hem aan. Onderweg mocht hij nog 2 andere teams inhalen. De steile heuvel zat er bij de canicross nog wel in, Bert mocht daar dus naar beneden schuiven samen met Pruttel. Bij de finish was Prutteltje helemaal nog niet moe, ik nam hem over van Bert om uit te lopen richting de caravan, en hij sprong nog steeds alle kanten op. Zo renden we samen met wat gekke bokkensprongen door het bos richting de stake out. Uiteindelijk was ie toch wel wat moe en viel in slaap op de bank in de caravan. Toen mocht Bert nog een keer, en wel met Flux de korte afstand. Neusje had er zin in en knalde weg bij de start, samen met Bert liep hij probleemloos de route, die een stuk minder blubberig en gevaarlijk was dan de lange afstand. Ze kwamen dan ook snel over de finish. Flux was echter van mening dat ie nog niet klaar was en dus heb ik maar een extra lange wandeling met hem gemaakt. De eerste dag was voor allemaal een succes, geen gewonden, alleen wat vies. Na een uurtje waren de fietsen, de mensen en de hondjes weer schoon en klaar voor de volgende dag. Na een uurtje langer slapen en een uurtje eerder licht konden we alles weer klaarmaken voor een nieuwe wedstrijd dag. Ik mocht vandaag als 1ste starten. Bij de start hoorde we dat de route weer was aangepast en dat je nu wel over de helling naar beneden moest. Voordat ik daarover kon nadenken waren Tacx en ik alweer opweg door de blubber en modder. Het parkoers lag er beter bij dan de vorige dag, maar door de vele fietsers, steppers en lopers was de blubber op sommige plaatsen nog meer blubber geworden, wat resulteerde in een aantal bijna crashes. Aangekomen bij het kruispunt van de helling gingen we eigenlijk best goed en soepeltjes naar beneden, niet gevallen en geen uitglijder gemaakt. Helemaal blij dat we dat overleefd hadden nam ik wat meer risico en enkele tellen later lag ik languit in een struik. Ondertussen dat ik uit de struik en de modder probeerde te komen, kwam er nog een vliegende fiets voorbij met hond zonder eigenaar, die kwam enkele seconden later luid gillend aangerend. Hij viel nog 2x van zijn fiets af in de blubber voordat ze verder konden, ik heb maar even gewacht tot hij weer op zijn fiets zat, mijn tijd was door het vallen toch al verpest en ik wilde onnodige inhaal acties met gefrustreerde honden voorkomen. Aangekomen bij de finish was het voor Sander en Koga tijd om te starten, ik heb ze nog wat technische dingen verteld en heb Tacx uitgelopen en verzorgd op de stake out. Toen weer terug om Koga op te vangen bij de finish. Ze kwamen goed en heel over de streep, zonder vallen. In de middag was het weer de beurt aan ons kleine Prutteltje, voor hen was de route dezelfde als die van zaterdag. Nu wist T-Rex meteen wat ie ging doen, en was dan ook iets minder rustig opweg naar de  start. Ze hoefde gelukkig niet lang te wachten en ze vlogen samen de helling af, Bert had moeite om hem bij te houden. Bij de finish kwamen ze dan ook vrij snel weer aan, pruttel had zichtbaar plezier maar wilde nog niet stoppen, we zijn dan ook maar doorgerend naar de stake out. Flux zijn 2de wedstrijd verliep ook super, Neusje had er zin in en ze snelde dan ook de heuvel af en het bos door. Ook dit keer leuk Flux het niet zo leuk te vinden dat ie al klaar was en daarom heb ik ook nu een extra lange wandeling gemaakt met hem. Op weg naar huis hoefde we maar 1x te stoppen, niet omdat de hondjes moesten plassen, maar omdat wijzelf even langs de mac donalds zijn gereden. Uiteindelijk heeft Bert met zowel Flux als T-Rex de 1ste plaats behaald, Sander en Koga hebben de 6de plaats behaald en ikzelf ook de 6de plaats. Het was een leuke en geslaagde wedstrijd, we hebben genoten. Gelukkig kon de Herkules cross doorgaan, ondanks corona. De rest van het jaar blijft nog steeds een groot vraagteken, Nederland is in gedeeltelijke lockdown en ook Duitsland gaat weer op slot….