Kivo Kempentrail 25 en 26 oktober 2019

De Kivo kempentrail is voor ons een leuk uitje. In 2014 deed ik hier Bikejöring met Suvi, dit jaar besloot ik mee te doen met Tacx en Flux als duospan. Voor Sander zou het de eerste wedstrijd worden met zijn prothese. Voor beide dus een erg spannende wedstrijd. Op vrijdagmiddag kwamen we aan op het stakeout terrein met onze bus en caravan. Mijn vader hadden we al eerder opgepikt, hij wilde foto’s maken en we kunnen altijd wat extra hulp gebruiken. ‘S avonds hebben we de karren keuring en de uitgifte van de startnummers, daarna snel terug naar de caravan zodat we goed uitgerust aan de start kunnen verschijnen. We spelen nog wat spelletjes en gaan op tijd naar bed. Zaterdagmorgen is het al vroeg dag, de honden worden afgewaterd en ze krijgen wat te eten. Het materiaal word nagekeken, de camera’s gericht en de honden worden ingespannen. Ondertussen horen we de eerste starts, de karren met meerdere honden, al vertrekken. Het word onrustig op de stakeout en de zenuwen nemen toe. Om 11 uur is mijn start, de honden worden onrustig, mijn hartslag gaat omhoog. Dit is best spannend! Ik mag als 3de starten maar bij de start blijkt dat nummer 2 niet is komen opdagen. Dat betekend dat er dus 2 minuten tussen mij en starter 1 zit. Starter 1 vertrekt, ik moet 2 minuten wachten. Papa en Sander houden ongeduldige Tacx en Flux in bedwang, terwijl we aftellen naar onze start. En we zijn weg, Tacx en Flux knallen als raketten weg bij de start, de aarde vliegt in het rond. Het zijn mooie brede paden met af en toe een bocht, deze zijn goed te doen doordat het mooi droog weer is geweest de afgelopen dagen. Ik geniet van het uitzicht van flapperende oren en het teamwork wat mijn mannen leveren. Al vrij vlot zie ik een achtergebleven kar in de verte opdoemen, ik roep trail en de musher gaat netjes opzij en laat ons passeren, vlak daarna zie ik de eerste stepper opdoemen. Ook hem haal ik zonder problemen in en zo racen we verder naar de finish. Heerlijke race zonder problemen gehad. 6 minuten lang plezier. We staan voorlopig 1ste in het klassement. Een half uur later moeten Sander en Koga starten met Biken, hij is de 1ste starter. Ze vertrekken goed, Koga werkt als een buffel en trekt zo hard ie kan Sander over het parkoer. Onderweg kwamen ze nog een verdwaalde canicrosser tegen en een loslopende hond, beide konden ze gelukkig goed voorbij komen. Ze finishen tevreden en hebben een keurige tijd gereden. De volgende dag is het weer wat minder goed gezind, het heeft flink geregend en omdat de karren als eerste starten, is het parkoer flink kapot gereden, vooral in de bochten is het nu oppassen. Ik mag als eerste starten en sjees er weer van door als een gelanceerde raket. Ik voel gelijk dat het parkoer nu veel losser is en de grond onder mij veel glibberiger. Ik probeer de heren af te remmen in de bochten en wat meer af te remmen. In de tweede bocht gaat het helaas mis. Ik verlies de macht over het stuur doordat mijn wiel in een karrenspoor blijft haken. Door de grote snelheid kon ik niet meer remmen en vloog voorover van mijn step, met mijn hoofd tegen de grond. De heren stonden gelukkig direct stil en ik wankel terug naar mijn step. Ik stap weer op en kom erachter dat mijn stuur scheef staat. Gelukkig kan ik de wedstrijd afmaken al kon ik niet meer zo snel doordat steppen met een scheef stuur erg lastig is. We halen de finish, trots op mijn mannen. We zijn onze 1ste plaats helaas verloren met 11 seconden achterstand. Een mooie 2de plaats dus Sander en Koga moeten ook nog starten, ik ben bezorgd omdat het parkoer zo glad is en zeg wel 100x dat ze voorzichtig moeten doen. Ze starten nu als 5de en knallen ervandoor. Koga werkt weer als de beste, hij luistert prima en loods sander zo veilig en wel over het parkoers, onderweg halen ze de 4de starter in en ze komen heel over de finish. Ze worden uiteindelijk 5de in hun categorie en Sander heeft weer vertrouwend gekregen.

Wedstrijd Echten 3 november 2019

Dit keer in alle vroegte naar Echten, bij Hoogeveen afgereisd. Natuurlijk eerst nog geholpen met de wedstrijd en locatie voorbereidingen voordat we konden beginnen aan onze eigen voorbereiding. Bert moest als 1ste starten met Tacx op het onderdeel Dogscooter. Ik hielp Bert met starten, voordat ik bij de finish was, kwamen ze al in zicht. Een mooie snelle tijd voor Tacx en Bert. Tacx kent het parkoer ondertussen ook wel, het is nu de 3de keer dat deze wedstrijd daar gehouden word. Onderweg hadden ze geen problemen. Ze haalden een 1ste plaats. Daarna mocht ik samen met Koga starten met bikejöring, Koga, in zijn ellement als altijd gilde alles bij elkaar toen het aftellen begon. We vlogen bij de start vandaan, ik merkte al vrij snel dat ik vandaag door de griep en mijn val van vorige week bij de kivo, niet in staat was om fatsoenlijk mee te trappen. Ik kon Koga dus bijna niet helpen en moest vertrouwen op zijn kracht en snelheid. We gingen goed, Koga luisterde perfect en hij leverde een volledige inspanning. Na ongeveer 2,5 km was mijn energie gewoon op, ik had geen adem meer, alleen maar slijm en mijn benen voelde als beton. Koga moest vanaf nu alles alleen doen en mijn buffeltje werkte gewoon als een kanon door. Hij bleef maar gaan en sleurde mij, hoestend en proestend over de finish, waar ik zeker 5 minuten nodig had om weer bij te komen. Trots op Koga, hij heeft alles alleen gedaan. We haalden een 2de plaats. Bert en Flux zaten ons op de hielen, zij waren als 2de gestart en hebben ons verschillende keren in de verte kunnen zien, Bert zag al dat het niet goed ging met mij, maar ondanks dat ik niet zo snel was, hebben ze mij niet ingehaald. Ze kwamen vlak na ons over de finish en haalde een mooie 1ste plaats. Na een pauze van 2 uur moesten Bert en ik ook nog starten met Canicross. Ik heb even getwijfeld of ik zou starten. Toch met Koga gestart. Het lopen ging opvallend beter dan het fietsen. Ik had minder last van zware benen en kon zowaar beter ademen. De hele weg goed kunnen meerennen, Tacx en Bert kwamen ons halverwege voorbij gerend, zij gingen ook goed. Ik haalde met Koga een 2de plaats, Bert en Tacx haalde een 3de plaats. Bert heeft de fun nog even gerend met Flux, gewoon omdat het leuk is. De fun is voor de fun dus zonder prijsuitreiking. Natuurlijk hebben we geholpen met opruimen van het materiaal voordat we naar de prijsuitreiking gingen. Een mooie geslaagde dag gehad, ondanks mijn ziek zijn. Trots op de mannen!

Wedstrijd Arnhem 16 november 2019

verslag volgt na de wedstrijd.